(zasób wiedzy)

См. также в других словарях:

• zasób — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. zasóbsobu, Mc. zasóbsobie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znaczne nagromadzenie czegoś, przygotowanie pewnej ilości czegoś na przyszłość; zapas, rezerwa : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zasób — m IV, D. zasóbsobu, Ms. zasóbsobie; lm M. zasóbsoby 1. «pewna ilość czegoś zebrana, nagromadzona w celu wykorzystania w przyszłości; zapas, rezerwa» Zasoby wody. Zasoby pieniężne. Zasoby mieszkaniowe. Zasób wyrazów jakiegoś języka. przen. Zasób… …   Słownik języka polskiego

• wykształcenie — n I 1. rzecz. od wykształcić. 2. blm «zasób wiedzy zdobytej przez kogoś (zwykle w jakimś zakładzie naukowym); zasób wiedzy określony programem zakładu naukowego, umożliwiający np. wykonywanie zawodu» Wykształcenie ogólne, zawodowe. Wykształcenie… …   Słownik języka polskiego

• przerobić — dk VIa, przerobićbię, przerobićbisz, przerobićrób, przerobićbił, przerobićbiony przerabiać ndk I, przerobićam, przerobićasz, przerobićają, przerobićaj, przerobićał, przerobićany 1. «opracować coś powtórnie, zmienić kształt, formę czegoś… …   Słownik języka polskiego

• wiedza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ogół wiadomości, umiejętności w jakiejś dziedzinie zdobytych dzięki uczeniu się, doświadczeniu życiowemu itp.; erudycja : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nauczyć — dk VIb, nauczyćczę, nauczyćczysz, nauczyćucz, nauczyćczył, nauczyćczony nauczać ndk I, nauczyćam, nauczyćasz, nauczyćają, nauczyćaj, nauczyćał, nauczyćany «ucząc przekazać komuś pewien zasób wiedzy, udzielić wiadomości, wyłożyć coś; wdrożyć do… …   Słownik języka polskiego

• dziedzina — ż IV, CMs. dziedzinanie; lm D. dziedzinain «dział, gałąź wiedzy, nauki, gospodarki, techniki, kultury itp.; zakres, sfera zwłaszcza działania» Miał duży zasób wiedzy z różnych dziedzin. Książka z dziedziny gospodarstwa domowego …   Słownik języka polskiego

• uczony — uczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. uczyć (p.) uczony w użyciu przym. 1. «mający duży zasób wiedzy, bardzo wykształcony» Uczony człowiek. ◊ żart. Uczony w piśmie «ktoś fachowy (lub rzekomo fachowy) w danej dziedzinie, erudyta» 2.… …   Słownik języka polskiego

• kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów …   Słownik języka polskiego

• nieprzebrany — «nie dający się policzyć, zmierzyć, wyczerpać; niezmierzony, niezliczony, niewyczerpany» Nieprzebrane mnóstwo ludzi. Nieprzebrane skarby. Nieprzebrany zasób wiedzy. Nieprzebrane bogactwo …   Słownik języka polskiego

• uczyć — ndk VIb, uczę, uczysz, ucz, uczył, uczony 1. «przekazywać komuś określone wiadomości, wiedzę, umiejętności; udzielać nauki; wdrażać, wprawiać kogoś w coś, ćwiczyć w czymś, przyuczać, przyzwyczajać do czegoś, pouczać o czymś; być nauczycielem… …   Słownik języka polskiego